عبرتهای «۳۷سال قهقرا»
لینک به منبع
عبرتهای «۳۷سال قهقرا»
این روزها شاهد
هستیم که سردمداران نظام ولایت، به 37سال چپاول و فساد در حاکمیت ننگین‌شان اعتراف
می‌کنند قبل از هر چیز باید دید که این اعترافها از نظر سیاسی-اجتماعی چه معنایی دارد؟
معنای اعترافها
از نظر سیاسی اجتماعی
واقعیت این است
که از نظر اجتماعی، وقتی سران رژیم به‌روشنی اعتراف می‌کنند که 37سال حاکمیتشان چیزی
نبوده جز فساد، چپاول و جنایت و ایجاد وحشت برای مردم، و خلاصه و در یک کلام این‌طور
که آخوند ناطق نوری گفته «37سال قهقرا» . چنین اعترافی یک پیام سیاسی دارد و یک پیام
اجتماعی. اول از نظر سیاسی. همیشه وقتی حکومتهای فاسد و دیکتاتوری سر کار هستند مهره‌ها
و سرانشان نمی‌آیند به فساد و تباهی و ستمکاری رژیمشان اعتراف کنن. وقتی اعتراف می‌کنند
که سرنگون می‌شوند.
اما اینجا با پدیده جدیدی روبه‌رو هستیم. سران رژیم
آخوندی، وقتی هنوز حاکمیت را در قبضه دارند، به ستم و تباهی و فساد در سراسر 37سال
عمر رژیمشان، اعتراف می‌کنند. این یعنی اعتراف به شکست همه جانبه رژیمی که این همه
دعاوی اسلام‌پناهی و مردم‌گرایی داشته؛ این خودش به‌معنی اعتراف به قرار داشتن در لب
پرتگاه سرنگونی توسط سردمداران رژیم است. برای همین هم ناطق نوری با نگرانی می‌گوید:
«آیا نگهداری این انقلاب مسئولیت ندارد؟» . یعنی بحث «نگهداری انقلاب، یا نظامه» .
بحث امکان داشتن یا نداشتن ادامه حاکمیت این رژیم است.
پیام اجتماعی اعترافها
اما پیام اجتماعی این اعترافها چیست؟ پیام این است که چقدر ستم و چپاول کاسه صبر مردم را لبریز کرده، که اینها مجبورند با زبان خودشان چنین اعترافهایی بکنند. یعنی موضوع برای رژیم «امنیتی» است. برای همین ناطق نوری می‌گوید: «مسئولان باید قدر امنیت و آسایش کشور را... بدانند و از کارهایی که به تضعیف نظام می‌انجامد، پرهیز کنند» . یعنی این روند به‌زودی به جاهای باریک می‌کشد و «امنیت و آسایش» نظام را و سران آن را به خطر می‌اندازد
ادامه مطلب را در اینجا بخوانید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر