هضم ساواک دروزارت بدنام اطلاعات خمینی

هضم ساواک دروزارت بدنام اطلاعات خمینی 

لینک به منبع

هضم ساواک دروزارت بدنام اطلاعات خمینی

به علت منفوریت فوق العاده ساواک به عنوان حفظ کننده قدرت نامشروع دیکتاتوری شاه، در انقلاب سال ۱۳۵۷ لبه تیز مبارزه مردم متوجه آن بود و همه خلع ید از ساواک و نابودی آن را درخواست می کردند. با این حال، نظام جدید که به کلی رودر روی آرمان های حقیقی مردم ایران بود، از همان اولین روزهای پس از سقوط شاه، شروع به سیستم اطلاعاتی خود کرد.بعد از انقلاب ۲۲ بهمن ۵۷ مهندس بازرگان نخست وزیر موقت خمینی، دکتر ابراهیم یزدی را مأمور تشکیل کمیته یی برای رسیدگی به امور ساواک صادر کرد.

 یزدی کمیته یی مرکب از دانشجویان انجمن اسلامی آمریکا (تیمی که در آمریکا با ابراهیم یزدی بودند) از جمله نژاد حسینیان و عبدالعلی بازرگان در باغ مهران (یکی از مراکز تسخیر شده ساواک) تشکیل داد. این کمیته کارش را با نگهداری اسناد ساواک شروع کرد.

در کنار این کمیته دکتر مصطفی چمران (۱) با تشکیل دفتری بنام دفتر تحقیقات نخست وزیری، کار مصاحبه و استخدام ساواکی ها را برای راه اندازی مجدد بعضی از بخشهای ساواک آغاز کرد.

اداره کل هشتم (ضد جاسوسی) که اساساً علیه شوروی بود، اولین اداره ای از ساواک بود که در شروع حاکمیت خمینی آغاز بکار کرد. کارگزاران خمینی، با ساواکیهایی که قبلاً در این اداره اشتغال داشتند مصاحبه کرده آنها را مجدداً به کار دعوت کردند.مهدی هادوی(۲) «دادستان انقلاب» در سال ۱۳۵۸، با راه اندازی شعبات بازپرسی کار بازجوئی و محاکمه افراد ساواک (که عمدتا از اداره سوم ساواک امنیت داخلی – ضدخرابکاری ـ بود) را شروع کرد. اطلاعات این بازجوئی ها در اختیار محسن رضائی که از تیرماه ۱۳۵۸ مسئول اطلاعات سپاه پاسداران شده بود، قرار می گرفت تا از آن برای بازسازی اداره سوم ساواک در سپاه پاسداران استفاده کند.به این ترتیب چمران راه اندازی اداره کل هشتم (ضدجاسوسی) و محسن رضائی راه اندازی اداره کل سوم را دنبال می کرد. با این تفاوت که محسن رضائی

 

 از اطلاعات عناصر ساواک استفاده میکرد تا بکارگیری عناصر ساواکی. ولی چمران، اصل را بر استخدام ساواکیها گذشته بود. وی آن عده را که مورد نیاز سیستم جدید اطلاعاتی بودند استخدام و مابقی را بازخرید یا بازنشسته کرد.شکل گیری ارگانهای اطلاعاتی در نظام خمینی
۱. اطلاعات در کمیته ها
در آخرین روزهای حکومت شاه، آخوندها که سالیان از وحشت ساواک به گوشه ای خزیده بودند، با استفاده از خلاء حضور انقلابیون (که تا ۳۰ دی ۱۳۵۷ در زندان بودند و خطر توطئه های جنایتکارانه علیه آنها در آخرین روزهای حکومت دیکتاتور وجود داشت) در شرایطی که ساواک کارائی اش را از دست داده بود، در مساجد ظاهر شده و کمیته هائی برای استقبال از خمینی تشکیل دادند. همین کمیته ها در روزهای بعد از پیروزی انقلاب قدرت را در نقاط مختلف به دست گرفتند. کلانتریها و مساجد، محل استقرار این کمیته ها شد و آخوندها بر ریاست کلیه این کمیته ها چنگ انداختند.در روزها و هفته های پس از سرنگونی شاه، به دلیل شکل گیری روحیه همبستگی و اعتماد در سراسر جامعه، از ناامنی و هرج و مرج اثری نبود. اما همین کمیته ها به بهانه پاکسازی ساواکی ها و عوامل طرفدار نظام گذشته به فعالیت های امنیتی و اطلاعاتی دست زدند و به مهم ترین عوامل ناامنی تبدیل شدند. به اقتضای همین فعالیت ها، در هر کمیته واحد اطلاعات نیز ایجاد شد.در ابتدا هر کمیته واحد اطلاعات و گروه ضربت خودش را تشکیل داده بود. عملیات آنها برای تعقیب ساواکیها و عوامل شاه، به سرعت به شکار انقلابیون یا جوانان ترقیخواهی گرایش یافت که سلطه ارتجاعی آخوندها را برنمی تافتند. خصلت آنارشیک کمیته ها و واحد اطلاعات آن که به تعداد آخوندهای روسای کمیته گسترش یافت، خمینی را به فکر سامان دادن آن انداخت. در سال ۱۳۵۸، او به آخوند مهدوی کنی حکم داد که کمیته مرکز را تآسیس کند تا یک تمرکز فرماندهی و اطلاعاتی ایجاد شود. مرکز این کمیته در میدان بهارستان بود.۲. اطلاعات سپاه
در تیرماه ۱۳۵۸ جواد منصوری (اولین فرمانده سپاه پاسداران)
ادامه مطلب را در اینجا بخوانید